Σα' ναν εχτές

Πρόκειται για ένα σπονδυλωτό κείμενο με 6 ιστοριούλες της Κύπρου από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα. Είναι ένας ύμνος για την αγάπη του Πασιαρδή και των ηρώων του για την γη και τις παραδόσεις τους, μια ποιητική ανάμνηση  με αυθεντικούς ήρωες του χθες και του σήμερα, δοσμένα με μια ποιητική νοσταλγία και αγάπη, με πολύ χιούμορ και συγκίνηση, σε μια γλώσσα κυπριακή –αυθεντική-, που μόνο ο Πασιαρδής μπορεί να γράψει. Οι ηθοποιοί αποδίδουν τους διάφορους ήρωες των 6 ιστοριών με μεγάλη μαεστρία που σκορπίζουν  άφθονο γέλιο στους θεατές αλλά και συγκίνηση. Το παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος της κάθε παράστασης για όλους τους συντελεστές είναι ανεπανάληπτο.

Την παράσταση αξίζει τον κόπο να την δουν όσο περισσότεροι θεατές. Είναι για όλους μας ένα μάθημα ανάμνησης και αγάπης του Κύπριου προς τον τόπο του, στο χωριό του στις παραδόσεις του.

Το πρώτο είναι το ΕΝ ΝΑ ΜΕΝ...Χωριανοί πίνοντας τον καφέ τους στο καφενείο του χωριού συζητούν για τον συγχωριανό τους τον Ξενοφώ, ο οποίος μέρα νύκτα είναι μεθυσμένος και δημιουργεί προβλήματα στο σπίτι με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Ένας είπε ότι όπως πάει ο Ξενοφώς εν να μεν... (τάχα δεν θα ζήσει πολύ για να δει τα παιδιά του παντρεμένα). Εκείνη την ώρα μπήκε ο Ξενοφώς στο καφενείο μεθυσμένος κι άκουσε την φράση εν να μεν... κι έγινε το σώσε...

Το δεύτερο είναι «ΤΟ ΛΟΓΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΒΑΓΓΕΛΑΣ». Είναι μια ιστορία δύο οικογενειών που λόγιασαν τα παιδιά τους  και πριν το χάρτωμα χάλασε η δουλειά. Η Βαγγέλα η νύφη κακοφανισμένη κλείστηκε στο δωμάτιο της πάνω στο ανώι και δεν τρώει, δεν πίνει, ούτε δέχεται προτάσεις για άλλο λόγιασμα...

Το τρίτο είναι το  «ΕΘ ΘΑ ΣΟΥ ΞΑΝΑΣΥΝΤΗΧΩ ΡΕ ΓΙΑΝΝΗ». Είναι ένα στιγμιότυπο σε ένα καφενέ που ο Γιαννής ο καφετζής τσακώνεται με τον Γιαννή τον θαμώνα γιατί εγέλασέν του με τις ευλογίες του μουχτάρη  τζι έγραψεν πάνω του δκυο χωραφούθκια, που επιμένει πως είναι δικά του...

Το τέταρτο είναι το ΓΙΟΦΥΡΙ ΤΟΥ ΤΖΙΗΛΑΔΟΝΙΟΥ. Πρόκειται για ένα έθιμο, όπου ψάλλει ο παπάς του χωριού πάνω στο γεφύρι για να μαζευτούν οι χωριανοί, «να βκάλει τζιαι κάτι τις που το γιοφύρι», αλλά προτιμούν τους καφενέδες, διότι ο παπάς εγέρασε και δεν πιάνουν οι ευχές του...

Το πέμπτο «ΣΑ’ ΝΑΝ ΕΧΤΕΣ» δύο γέροι με τις γριές τους νοσταλγούν τα νιάτα τους μοιρολογώντας πως έχουν καταντήσει έτσι...πως πέρασε τόσο σύντομα ο χρόνος...Με τα παιδιά τους στην ξενιτιά,  για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. –«Τούτος εν καμός...Ίντα  να κάμουμεν...Ίνταμ που μπορούμε. Μακάρι ναν καλά τζει πό’ νουν....»

Το έκτο είναι το «ΕΝΑ ΜΑΝΤΗΛΙ ΧΩΜΑ». Η Ελένη, μόλις άνοιξαν τα οδοφράγματα πάει στο χωριό της κι επιστρέφει με ένα μαντήλι χώμα. «Επήαμε τζι’ ΄ρταμεν...Με ίντα καρκιά...Ίντα

Σκηνοθεσία: Κώστας Δημητρίου και Στέλιος Καυκαρίδης
Σκηνικά: Μίκης Λοίζου
Κοστούμια: Κώστας Καυκαρίδης
Μουσική: Μιχάλης Χατζημιχαήλ
Φωτισμοί: Βικέντιος Χριστιανίδης
Κατασκευή σκηνικού: Μιχάλης Μανελίδης

Διανομή:
Στέλιος Καυκαρίδης....................       ΓΡΗΣΤΟΣ, ΜΗΝΑΣ
Κώστας Δημητρίου.....................        ΤΤΟΟΥΛΗΣ, ΜΟΥΧΤΑΡΗΣ, ΓΙΩΡΚΟΥΛΛΗΣ
Νεόφυτος Νεοφύτου..................        ΠΑΝΑΗΣ, ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ
Μαριάννα Καυκαρίδου...............       ΑΝΝΟΥ, ΕΛΕΝΗ
Σπύρος Γεωργίου........................       ΚΑΦΕΤΖΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΦΕΤΖΗΣ
Λουκία Μιχαήλ............................       ΑΛΙΣΑΒΟΥ, ΓΡΥΣΤΑΛΛΕΝΗ
Βασίλης Μιχαήλ............................     ΞΕΝΟΦΩΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ, ΑΝΤΡΕΑΣ
Ανδρέας Ρόζου.............................     ΣΩΤΗΡΗΣ, ΛΕΥΤΕΡΗΣ,
Μιχάλης Χατζημιχαήλ..................      ΠΟΙΗΤΑΡΗΣ

Διάρκεια: 120’

Εισιτήρια: € 15 / 10